Opłaca się

Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów, i mówi im: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła". Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Albo jeśli jakaś kobieta mając dziesięć drachm zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki, i mówi: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam". Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”.

Kto z was zostawia wszystko i szuka jednej owcy? Kto z was robi przyjęcie z powodu odnalezienia paru groszy? Kto? No nikt. Poza Bogiem. Pytanie Jezusa to nie prowokacja, ale zachęta, wskazanie, pomoc, by uczyć się wzroku Królestwa Bożego. Nie nauczymy się żyć Ewangelią, jeśli będziemy ją odczytywać językiem świata. Nasze fakty są ściśle wyliczone: 1 nie równa się 99, a jedna drachma nie jest warta wysiłku szukania. Czysta logika. Tyle że Boże fakty nie bazują na matematyce, ale na miłości '+' ks. Adam