Na co czekają zmarli?

Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: "Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego". Po tych słowach wyzionął ducha. Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: "Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał".

Patrzymy na Józefa z Arymatei. Widzimy jego troskę, ostrożność, z jaką zdejmuje z krzyża Ciało Zbawiciela, czułość, z jaką oddaje Mu ostatnią posługę. I zrobił to wszystko jako człowiek dobry i sprawiedliwy. Na to czekają nasi zmarli, żebyśmy żyli dobrze i sprawiedliwie, to znaczy, byśmy byli wierni Panu Bogu. Stajemy nad grobami naszych bliskich nie po to, by celebrować śmierć, ale by złożyć dzięki Panu za życie konkretnej osoby, by prosić o miłosierdzie dla niej, a przede wszystkim, by ogłaszać, że życie, prawdziwe życie zawsze zwycięża. Bóg zwycięża '+' ks. Adam