Szukajmy Boga

Nazajutrz Jan zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: "Po mnie przyjdzie mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie". Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi". Jan dał takie świadectwo: "Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym". Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”.

Pewność Jana rodziła się na podstawie dowodów, ale z miłości do Boga. Jan uwierzył słowu Boga, dlatego potrafił dostrzec znaki, potrafił odczytać Boże natchnienia i dlatego też nie szukał ziemskich dowodów. W pewnym sensie Jan podejmuje ryzyko wiary. Ufa, że słowo, które usłyszał właśnie się wypełnia. I ufa, że to słowo, które usłyszał jest słowem Boga. Nie szukajmy dowodów, znaków i potwierdzeń. Boga szukajmy '+' ks. Adam