Dla Jezusa

Jezus opowiadał rzeszom o królestwie Bożym, a tych, którzy leczenia potrzebowali, uzdrowił. Dzień począł się chylić ku wieczorowi. Wtedy przystąpiło do Niego Dwunastu mówiąc: „Odpraw tłum; niech idą do okolicznych wsi i zagród, gdzie znajdą schronienie i żywność; bo jesteśmy tu na pustkowiu”. Lecz On rzekł do nich: „Wy dajcie im jeść”. Oni odpowiedzieli: „Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby; chyba że pójdziemy i nakupimy żywności dla wszystkich tych ludzi”. Było bowiem około pięciu tysięcy mężczyzn. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Każcie im rozsiąść się gromadami mniej więcej po pięćdziesięciu”. Uczynili tak i rozmieścili wszystkich. A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówiwszy nad nimi błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by podawali ludowi. Jedli i nasycili się wszyscy, i zebrano jeszcze dwanaście koszów.

Jak ważna jest w naszym życiu cierpliwość i wytrwałość. Nie tak w ogóle, ale wytrwałość w sprawach Bożych. Najpiękniejsze, co możemy zrobić, to trwać przy Jezusie, słuchać Jego nauki, pozwalać Mu się dotknąć, odsłaniać przed Nim swoje rany i ostatecznie przyznać się do głodu, który najbardziej nas trawi. Jezus jest przy nas. I my bądźmy przy Nim '+' ks. Adam