W rytmie Bożego Serca

Jezus opowiedział faryzeuszom i uczonym w Piśmie następującą przypowieść: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zagubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła". Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia”.

Wciąż mierzymy się z poczuciem własnej wielkości. Trudno uwierzyć, że bez Jezusa nie znaczymy nic i że On ukochał nas aż tak. Trudno przyjąć, że zawdzięczamy Bogu absolutnie wszystko i że wszystko jest łaską. Trudno uwierzyć, że jesteśmy tą zagubioną owcą i że jak najbardziej potrzebujemy nawrócenia. Ale zanim uwierzymy po prostu wpatrujmy się w Boskie Serce Zbawiciela, aż nasze serce zacznie bić zgodnie z Jego rytmem '+' ks. Adam