Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.
W kontekście zbliżającej się Uroczystości Wszystkich Świętych pomyśleć o sobie 'jestem święty' - bezcenne, a jednocześnie, z pozoru, tchnące pychą, wręcz nierealne. No właśnie, z pozoru. Zadziwia łatwość, z jaką pierwsi chrześcijanie mówią: 'pozdrówcie świętych', oczywiście nie mając na myśli mieszkańców nieba, ale żyjących na tym świecie. Nie myśl, że oni byli doskonalsi, bo nie o doskonałość tu chodzi, a o świadomość, że świętość pochodzi od Pana. Nie będziesz święty, kiedy wreszcie staniesz się dobry, miły i życzliwy; ale możesz stać się dobrym, miłym i życzliwym, wtedy kiedy jesteś święty. Za trudne? Święty to ktoś, kto pozwala działać Bogu, kto pozwala Mu się kochać. Kiedy przyjmujesz Pana w Komunii świętej, to czym ona jest w swej istocie - komunią, więzią, jednością. Jeśli w Twoim sercu mieszka Bóg, to czy możemy mówić o grzechu? Nie, w żadnym razie! Przyjmuj świętość Pana i przestań liczyć na siebie '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.