Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie
mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego
ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole.
Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła
Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na
to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który miał Go wydać: Czemu
to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?
Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był
złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano. Na to Jezus powiedział:
Zostaw ją! Przechowała to, aby Mnie namaścić na dzień mojego pogrzebu. Bo
ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie. Wielki tłum żydów
dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale
także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. Arcykapłani zatem
postanowili stracić również Łazarza, Gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od
żydów i uwierzyło w Jezusa.
Co przechowałeś na dzień pogrzebu Pana? Co zachowałeś przez swoje życie, przez ten Wielki Post? Co zachowasz przez ten Wielki Tydzień? Nie bój się tracić wiele dla Jezusa. On da Ci znacznie więcej. Zapraszam Cię, abyś w tym świętym czasie prosił Boga o rozeznanie, co jest Twoim trzystudenarowym, nardowym olejkiem i byś nie bał się tego ofiarować '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.