Czy w nienawiści?

Wielkie tłumy szły z Jezusem. On zwrócił się i rzekł do nich: ”Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw, a nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy patrząc na to zaczęliby drwić z niego: "Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć". Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestu tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem”.

Czyżby Pan wzywał do nienawiści? Jak to możliwe? Trzeba wziąć pod uwagę semickie myślenie. Pan używa swoistej, tamtejszej, wyrazistości, skrajności, tak, aby wybrzmiała prawda, że Bóg jest najważniejszy. Sprawy tego świata, nawet najbliższa rodzina, nie mogą przysłonić Najwyższego. A często tak się przecież wydarza w naszym życiu. I stąd też bierze się wiele problemów. Kiedy Pan mówi, że ktoś nie może być Jego uczniem, to nie dlatego, że Pan wyklucza go, ale że ktoś sam się wyklucza, nie rozumiejąc, albo nie przyjmując nauki Jezusa '+' ks. Adam