Śledztwo

Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. I opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie wybierali pierwsze miejsca. Tak mówił do nich: ”Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca"; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej"; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”. Do tego zaś, który Go zaprosił, rzekł: ”Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych”.

Żebyś nie myślał - śledzenie Jezusa nie jest domeną ani faryzeuszów ani minionych czasów. Nam też, niestety, zdarza się to robić. Zawsze, gdy staramy się usprawiedliwiać grzech, racjonalizować nasze odejścia, w pewnym sensie zrzucamy odpowiedzialność na Boga. Te wszystkie: 'Pan Bóg źle to wymyślił', 'to się Bogu nie udało', 'dlaczego Bóg milczy?' to nic innego jak powielanie śledztwa faryzeuszów. I jaka rada na to? Usiądź na ostatnim miejscu. To znaczy - żyj w prawdzie, poszukuj prawdy, tęsknij za nią, a odpłatę otrzymasz '+' ks. Adam