W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie
zrywali kłosy i jedli, wykruszając ziarna rękami. Niektórzy zaś z faryzeuszów
mówili: "Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?" Wtedy Jezus,
odpowiadając im, rzekł: "Nawet tego nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy
poczuł głód, on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby
pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je
spożywać". I dodał: "Syn Człowieczy jest Panem także szabatu".
Jezus jest Panem nieba i ziemi. Nie jest Panem tylko szabatu, albo tylko pewnych grup, miejsc czy wydarzeń. On jest Panem tych, którzy za Nim idą i tych, którzy od Niego uciekają. Próba zrozumienia tego pozwala też uchwycić Boże działanie w naszym życiu. On czuwa nad nami, czy o to prosimy, czy nie. On jest z nami, gdy za Nim tęsknimy i gdy Go obrażamy. Myśl o tym, że taki jest nasz Bóg MUSI rodzić w nas wdzięczność. On nas zna, całkowicie, absolutnie i nigdy nie przestaje nas kochać '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.