Daleko

Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to znaczy. Ten mu rzekł: "Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego". Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: "Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę". Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”.

Doskonale rozumiemy obraz grzechu ukazany w postaci młodszego syna jako opuszczenie domu Ojca, jako wyjazd w dalekie strony. O wiele trudniejszy do uchwycenia jest grzech starszego syna, bo dokonuje się bez zewnętrznych symptomów, bez fizycznego opuszczenia ojca. Starszy syn nie wyjechał w dalekie strony, nie zażądał majątku, nie roztrwonił go, a jednak, jak widzimy, swym sercem zapuścił się o wiele dalej niż jego młodszy brat. Ujmował relację z ojcem, bycie w domu rodzinnym jako niewolniczą służbę – oto tyle lat ci służę, nie przekroczyłem twojego rozkazu. Kto w normalnej rodzinie uznaje swoje obowiązki za służbę u jakiegoś władcy? Starszy syn pojmuje swoje życie w kategoriach nakazów i zakazów. W ogóle nie dostrzega miłości ojca, w ogóle o niej nie mówi. A to miłość jest kluczem do naszego życia '+' ks. Adam