Królestwo Bożej mocy

Jezus mówił do tłumów: "Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo". Mówił jeszcze: "Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu". W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

W budowaniu Królestwa Bożego, o tym przypominają dzisiejsze przypowieści, zbędna jest ludzka aktywność, bo królestwo to nie jest efektem ludzkiej roztropności, ale owocem Bożej miłości. Co ważniejsze, w oczach świata królestwo to nie jest znaczące, wskazuje na to obraz nasienia czy ziarna gorczycy. Ta maleńkość ma nas zachęcić do zaufania. Boże dzieła nie rządzą się światowymi prawami, one wypływają z Bożej mocy, a tej człowiek nie może sam sobie stworzyć, zapewnić, może ją przyjąć. I o to chodzi w ewangelizacji '+' ks. Adam