Bez automatyki

Jezus powiedział do Nikodema: „Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił, Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony”.

Miedziany wąż na pustyni został dany Izraelitom jako szansa ocalenia wtedy, gdy szemrali przeciw Bogu. Ale znak ten nie działał automatycznie. Ukąszony przez jadowitego węża musiał uwierzyć, że wystarczy spojrzeć na węża miedzianego, a nie zginie. Musiał uwierzyć i musiał spojrzeć. I tak samo w naszym życiu nic nie dzieje się automatycznie. Najpierw trzeba uwierzyć, że Jezus nas kocha, że kocha ciebie, że naprawdę jesteś dla Niego cenny, wyjątkowy, niepowtarzalny, że On interesuje się twoim życiem, twoimi sprawami. Niby to wiemy, ale powtarzamy to częściej z niewzruszoną rutyną niż z pełnym zadziwienia zachwytem. I to jest nasz ból. Bo jeśli nie uwierzymy, że Jezus nas zbawia, że to co dla nas przygotował przekracza wszystkie nasze oczekiwania, nigdy nie spojrzymy na krzyż z ufnością '+' ks. Adam