Niech Betlejem trwa

Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.

Bóg przychodzi do nas zawsze w niepowtarzalny sposób. Ale tę nowość trzeba chcieć przyjąć. Trzeba jak pasterze dzielić się tym, czego się doświadczyło. Trzeba jak Maryja zachowywać w swoim sercu wielkie sprawy Boże. I wreszcie trzeba żyć w uwielbieniu Boga. To jest nasze zadanie płynące z Betlejem. Niech nasze Betlejem wciąż trwa '+' ks. Adam