Ratuj

Zaraz też przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał. Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: "Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się!" Na to odezwał się Piotr: "Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!" A On rzekł: "Przyjdź!" Piotr wyszedł z łodzi, i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: "Panie, ratuj mnie!" Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: "Czemu zwątpiłeś, małej wiary?" Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: "Prawdziwie jesteś Synem Bożym". Gdy się przeprawiali, przyszli do ziemi Genezaret. Ludzie miejscowi, poznawszy Go, rozesłali [posłańców] po całej tamtejszej okolicy, znieśli do Niego wszystkich chorych i prosili, żeby przynajmniej frędzli Jego płaszcza mogli się dotknąć; a wszyscy, którzy się Go dotknęli, zostali uzdrowieni.

Zachowanie Piotra Apostoła to swoista droga wiary w pigułce. Znajdziemy w niej odwagę, bo jako pierwszy i jedyny Piotr chce pójść po wodzie. Znajdziemy niepewność - jeśli to Ty jesteś. Znajdziemy wiarę i posłuszeństwo - każ mi przyjść. Znajdziemy wątpliwości - czemu zwątpiłeś? Znajdziemy ufność - Panie ratuj. Taka jest nasza wiara, pełna różnych spraw, radości i napięć, ale w rezultacie prowadząca nas do świętości. Nie myśl, że od razu wszystko staje się jasne, albo pewne ludzką pewnością. Nie raz jeszcze zachwycisz się chodzeniem po morzu i nie raz nie uwierzysz, że to się dzieje. Zawsze jednak możesz krzyknąć: Panie, ratuj '+' ks. Adam