Na pierwszym miejscu

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: "Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie". Lecz On im odpowiedział: "Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca"? Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.

Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? Najpierw sprawy Ojca, na pierwszym miejscu nie może być nikt inny, nie może być nic innego. „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał i wypełnić Jego dzieło”, a św. Augustyn dodaje do tego komentarz: „Jeżeli w naszym życiu Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystkie inne sprawy będą na właściwym miejscu”. I nie jest to tylko droga Pana Jezusa, ale jest to droga także Jego uczniów, jest to droga nas wszystkich. Na pierwszym miejscu Pan Bóg, a dopiero potem wszystkie inne sprawy, nawet te ważne, drogie nam. By nasze życie miało sens, biegło właściwymi torami, musi być zachowana ta właściwa kolejność. Najpierw Pan Bóg, Jego wola, Jego słowa, a przez Niego wszystko inne '+' ks. Adam