Od ciszy do wolności

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Modląc się, nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, zanim jeszcze Go poprosicie. Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci Twoje imię! Niech przyjdzie Twoje królestwo; niech Twoja wola się spełnia na ziemi, tak jak w niebie. Naszego chleba powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, tak jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego. Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, Ojciec wasz nie przebaczy wam także waszych przewinień".

Cała modlitwa, której uczy Pan Jezus rozpięta jest na niezwykle interesujących skrzydłach. Rozpoczyna się wezwaniem do ciszy - nie bądź gadułą na modlitwie. Kończy - wezwaniem do przebaczenia. Modlitwa wychodzi z ciszy serca i prowadzi do wolności. Tylko wolny człowiek może podjąć decyzję o przebaczeniu. Tylko wolny może napełnić się prawdziwą pokorą. Takie nastawienia ma nam towarzyszyć, nie tylko na modlitwie, ale w ogóle w naszym życiu '+' ks. Adam