Jezus powiedział do swoich uczniów: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.
Dlaczego aż tak mocne słowa w odniesieniu do tego życia? Często popadamy w słodkie uśpienie, pocieszając się, ze jakoś to będzie. No przecież świat też jest dziełem Boga, to mam się nie cieszyć, to mam tylko płakać? Niestety takie myślenie zamyka nas na prawdę. Ani śmiech ani płacz nie mają wpływu na nasze zbawienie, na szczęście. Chodzi o to, by w świecie widzieć rzeczywiście stworzenie, a nie swojego boga. Dla wielu życie na tym świecie staje się wartością najważniejszą, a najważniejszy jest Pan. Nic nie może zaburzyć tej hierarchii, bo nie wydamy owocu '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.