Czy mi wolno?

Faryzeusze przystąpili do Jezusa, a chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając, zapytał ich: "Co wam przykazał Mojżesz?" Oni rzekli: "Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić". Wówczas Jezus rzekł do nich: "Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela". W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: "Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo". Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego". I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.

Pytanie faryzeuszów: ‘czy wolno?’ nie zdradza ich autentycznej troski o sprawy Boże, ani też pragnienia bycia blisko Boga. Takie życie możliwe jest tylko w wolności. A kiedy człowiek pyta: ‘czy mi wolno?’ okazuje swoją zależność. O ile sprawa dotyczy dziecka, trudno się dziwić. Ono jest zależne od swoich rodziców. Czując te zależność, ufając im pyta, czy wolno. I w ten sposób uczy się życia, w ten sposób dorasta do samodzielnych wyborów, w ten sposób się rozwija. Ale kiedy pytanie to stawia człowiek dorosły, to albo wystawia na próbę Boga, chcąc być jak Bóg, albo całkowicie zrzuca z siebie odpowiedzialność za swoje decyzje, a co za tym idzie także za swoje grzechy. I nie liczy się wtedy to, że grzech rani Boga, obraża Jego miłość, tylko kwestia – wolno mi '+' ks. Adam