Wspólnota modlitwy

Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: "Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów". A On rzekł do nich: "Kiedy się modlicie, mówcie: „Ojcze, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie”.

Uczniowie proszą: naucz nas. I Jezus w odpowiedzi mówi: kiedy się modlicie. Modlitwa, nawet jeśli odprawiana jest w domowym zaciszu, nigdy nie jest sprawą prywatną. Nasza osobista modlitwa włącza się w nieustanną modlitwę, jaką Kościół zanosi przed tron Boży. Umieć się modlić, to modlić się we wspólnocie, nawet jeśli ta wspólnota dokonuje się na płaszczyźnie duchowej łączności. I po drugie: dobrze się modlić, to ogarniać modlitwą innych. Pan Jezus wskazuje, że nasza relacja z Bogiem, nawet w jej najbardziej intymnym wymiarze, rzutuje na naszych bliźnich. Do nieba przecież nie idzie się samemu, ale zawsze wspólnocie '+' ks. Adam