Miasta Jezusa

Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: "Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój temu domowi!” Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”.

Choć Ewangelia jest dziś głoszona na krańcach świata, to wciąż są miasta i miejscowości, do których trzeba posyłać uczniów, by przygotowali drogę dla Pana. I nie mówię ściśle o krajach misyjnych. Myślę sobie o sercach ludzi, którzy żyją blisko nas, na wyciągnięcie ręki, a przestali słuchać Jezusa. Jezus nie rezygnuje z nikogo. Każdy człowiek jest dla niego miastem, do którego zmierza. Jedne miasta otwierają na oścież swoje bramy, a inne wolą słuchać siebie. A jednak wszystkie są dla Jezusa ważne. Te pogubione zwłaszcza '+' ks. Adam