Wytrwała wiara

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: "W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem”. Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani się z ludźmi nie liczę, to jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie”. I Pan dodał: "Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?".

Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? – trudne pytanie Jezusa. Pada w kontekście wytrwałości na modlitwie. A zatem pyta nas Pan Jezus nie o samą wiarę, ale o sposób jej przeżywania, o wytrwałość w jej pogłębianiu. To, że wierzymy, to jasne. Ale czy wiara nasza wprowadza nas na drogę, czy prowadzi nas ku głębi, czy kieruje nas ku dojrzałości? '+' ks. Adam