Wracając do początku

Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem. Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie.

Rozważając tajemnicę chrztu Jezusa w Jordanie wracamy myślą do naszego chrztu. Przyjęliśmy go jako niemowlęta w wierze Kościoła i w wierze naszych rodziców. Kościół spodziewał się, że gdy dorośniemy, sami świadomie przyjmiemy zobowiązania tego sakramentu tj. przyjmiemy Chrystusa jako jedynego Zbawiciela, otworzymy się na Ducha Świętego, zaczniemy żyć tym sakramentem, stając się świadkami Jezusa. Niech odnawianie tej tajemnicy będzie świadomym przyjęciem Jezusa. W czasie chrztu staliśmy się dziećmi Bożymi, braćmi Chrystusa, nowym stworzeniem; narodziliśmy się z wody i Ducha; zostaliśmy wprowadzeni do wspólnoty Kościoła. Dzięki sakramentowi chrztu możemy w pełni uczestniczyć w Eucharystii, która jest miejscem pełnego przeżywania chrztu świętego. Umieramy z Chrystusem i zmartwychwstajemy do nowego życia. Przyjmujemy Jezusa za jedynego naszego Pana. I trzeba pokornie prosić Boga, żeby rzeczywiście tak w naszym życiu się stało i ciągle stawało '+' ks. Adam