Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno? On im odpowiedział: Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom. I dodał: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu.
Pan nie potępił przestrzegania Prawa, ale swoiste religijne niewolnictwo. Człowiek, po to został obdarzony rozumem i wolną wolą, by w wolności mógł stawać przed Bogiem. Za każdym razem, gdy coś poddaje nas w niewolę, zacieramy w sobie Boży obraz. A potem nasze życie staje się bojaźliwą wędrówką między tym, co już jest grzechem, a co jeszcze nim jest. Brak wolności powoduje drżenie przed Bogiem i objawia naszą nieznajomość Ewangelii. Człowiek nie musi się Boga bać, nie po to Chrystus stał się Emanuelem. Czym innym jest bojaźń Boża, a czym innym strach i lęk. Pan przynosi wolność, ale jak widać nie wszyscy są na nią gotowi '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.