Wciąż na nowo

Jezus znowu ukazał się nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy macie co na posiłek? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

Najgorsze, co może nam się przydarzyć, to nieustanne powracanie do starych przyzwyczajeń. Uczniowie byli z Panem, towarzyszyli Mu dzień i noc, przyjęli Jego zaproszenie i powołanie do nowej misji, a jednak wrócili do starych zajęć. Na szczęście Pan jest ciągle blisko i to On pilnuje naszych dróg. Jeśli świadomie i dojrzale wybrałeś drogę wiary, to nie wracaj do tego, co było. Pan stoi na brzegu, ale czeka na Twoje wybory. Nie ma sensu wałkować ciągle siebie. Dobra z tego nie będzie. Natomiast możesz mieć wpływ na to, co jest dziś. Pan teraz przychodzi i teraz daje się poznać. Ale trzeba, tak ja Piotr, rzucić się w morze, dopłynąć do brzegu bez zwlekania. Tyle ciekawych chwil jeszcze przed nami '+' ks. Adam