Pełne mocy Słowo

Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana”. Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli”. A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: „Czy nie jest to syn Józefa?” Wtedy rzekł do nich: „Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: "Lekarzu, ulecz samego siebie"; dokonajże i tu w swojej ojczyźnie tego, co się wydarzyło, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum”. I dodał: „Zaprawdę powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman”. Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. On jednak przeszedłszy pośród nich oddalił się.

Słowa wdzięku, o których mowa w Ewangelii, a które płynęły z ust Jezusa, lepiej przetłumaczyć jako słowa łaski. Słowo Jezusa nie jest tylko dobrym słowem, budzącym zachwyt, podziw, ale jest przede wszystkim Słowem pełnym mocy, które stwarza, uzdrawia, uwalnia, zbawia. Ale zobaczcie, że to Słowo nie działa automatycznie, nie chce działać automatycznie. Zebrani w synagodze żydzi byli zdziwieni, ale nie wszyscy dali się pociągnąć temu Słowu. Właściwie, według Ewangelii, to wszyscy tam zebrani chcieli Jezusa strącić z góry. Podziw i zdumienie wobec słowa to za mało. O wiele ważniejsze jest przyjęcie słowa sercem. A tu potrzeba już pewnej decyzji, zaangażowania, zaufania, zapomnienia o sobie '+' ks. Adam