Pełnia życia

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: "Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów". A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: "Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel", to znaczy: "Bóg z nami".

Przepiękna droga wypełnienia przykazania miłości Boga i bliźniego. Józef zapomina o sobie. jego sprawiedliwość jest odniesieniem do Boga - chce być wierny Bożemu prawu. Pragnienie ochrony Maryi objawia Jego czystą i dojrzałą miłość do swej małżonki. Całość składa się na wypełnienie Bożych planów. I to jest nasza droga: zapominanie o sobie przez ukierunkowanie się na Boga i na bliźnich '+' ks. Adam