Radykalnie za Jezusem

Wielkie tłumy szły z Jezusem. On zwrócił się i rzekł do nich: "Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw, a nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy patrząc na to zaczęliby drwić z niego: „Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć”. Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestu tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem".

Dostajemy dziś wykład na temat warunków bycia uczniem Chrystusa. To co łączy wszystkie podane warunki do radykalizm. Jezus pokazuje, że decyzja o pójściu za Nim nie może być ciągłym wahaniem. Idę albo nie idę, walczę albo nie walczę, chcę albo nie chcę. A zobaczcie, że bardzo często próbujemy rozbić to słowami: postaram się, spróbuję, zobaczę i tak dalej. Pan mówi, że decyzja o pójściu za Nim ma być przemyślana, zwróćcie uwagę na przypowieść o wieży. Nie ma to być emocjonalny impuls, chwilowy poryw, ale świadoma i przemyślana decyzja, bo tylko na takiej można oprzeć wierność i wytrwałość, bez których nie da się iść za Chrystusem '+' ks. Adam