On pierwszy

W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam”. Tak samo, powiadam wam, radość nastaje wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika, który się nawraca».

Jezus pokazuje, że liczy się miłość, bo Bóg jest miłością. Trudno nam to zrozumieć, bo mimo wszystko tkwi gdzieś w nas przekonanie, że trzeba sobie na wszystko zasłużyć. Że owszem, Pan Bóg nas kocha, ale to dlatego, że jednak coś dla Niego robimy: przecież się staramy, przecież się modlimy, jako tako dbamy o biednych, próbujemy żyć według przykazań, według Ewangelii – zatem Bóg ma powód, by nas kochać. A to całkowicie nie tak. Bóg pierwszy na ukochał i nie odwołał swojej miłości, gdy człowiek zgrzeszył pierwszym nieposłuszeństwem i nie odwołuje swojego słowa za każdym naszym grzechem, bo słowo Boga jest niezmienne. To właśnie dlatego, że Bóg nas kocha możemy cokolwiek dobrego zrobić w swoim życiu i ze swoim życiem. Jedyne, co możemy Panu dać to nasza wdzięczność, wiedząc, że On naprawdę wychodzi nam spotkanie '+' ks. Adam