Łaska

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?” Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Przeplata się w człowieku wielkość i małość, świętość i grzech. Ale jeśli człowiek uczy się mówić Panu tak, to łaska Boża w nim zwycięży. Nie musimy zatem czekać, aż zawsze i wszędzie będziemy dokonywać tylko słusznych wyborów. Właśnie dzisiaj, właśnie teraz Pan Bóg daje nam łaskę. Natrafi ona na wielkość w nas, bardzo dobrze; natrafi na naszą słabość – nie musi się zmarnować. Pozwólmy działać Panu Jezusowi '+' ks. Adam