Do dobra

Jezus udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, lecz nie mógł pozostać w ukryciu. Wnet bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego. Przyszła, upadła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka rodem, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki. Odrzekł jej: „Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest wziąć chleb dzieciom i rzucić psom”. Ona Mu odparła: „Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci”. On jej rzekł: „Przez wzgląd na te słowa idź, zły duch opuścił twoją córkę”. Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku, a zły duch wyszedł.

Każdy człowiek nosi w sobie Boże tchnienie i jeśli tylko chce, może to tchnienie w sobie odnaleźć, nawet jeśli, jak uczy Kościół, szuka Boga po omacku. Wiara ma nas czynić świadomym tego, jak wielka jest Boża miłość, jak wielkie są Boże pragnienia i ma pomagać odpowiadać na nie. A jeśli coś pomaga w kształtowaniu wiary, w dochodzeniu do dobra, nawet jeśli będzie to przykład pogan, to warto to podjąć. Bóg może nas uczyć także przez pogański świat; nie tylko, ale także przez pogański świat '+' ks. Adam