Autentycznie

Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: "Za kogo uważają Mnie ludzie?" Oni Mu odpowiedzieli: "Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków". On ich zapytał: "A wy za kogo Mnie uważacie?" Odpowiedział Mu Piotr: "Ty jesteś Mesjasz". Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili. I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy wiele musi wycierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że zostanie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: "Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku".

W miarę łatwo wyznać wiarę w Boga w kościele, wśród swoich, to znaczy wśród myślących, wierzących jak ja. O wiele trudniej ją wyznać w świecie, który ma swoje wizje i swoje religie. I chyba nie tyle trudno z powodu narażenia się na kpiny, szyderstwo czy nawet prześladowania. Wiecie, co jest trudniejsze? Zachować autentyczność, przejrzystość. Czyli nie tylko przyznać się do Jezusa raz, określić się jako wierzący, jako katolik, ale jeszcze pokazać to swoim życiem, tak na co dzień i to tak prawdziwie, żeby świat chciał zostawić swoje bóstwa i pójść za Bogiem '+' ks. Adam