Nazajutrz, po rozmnożeniu chlebów, tłum stojący po drugiej
stronie jeziora spostrzegł, że poza jedną łodzią nie było tam żadnej innej oraz
że Jezus nie wsiadł do łodzi razem ze swymi uczniami, lecz że Jego uczniowie
odpłynęli sami. Tymczasem w pobliże tego miejsca, gdzie spożyto chleb po
modlitwie dziękczynnej Pana, przypłynęły od Tyberiady inne łodzie. A kiedy
ludzie z tłumu zauważyli, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do
łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na
przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: "Rabbi, kiedy tu przybyłeś?" W
odpowiedzi rzekł im Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie
Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do
syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na
życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą
naznaczył Bóg Ojciec". Oni zaś rzekli do Niego: "Cóż mamy czynić,
abyśmy wykonywali dzieła Boga?" Jezus, odpowiadając, rzekł do nich:
"Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On
posłał".
W Ewangelii słyszymy:
kto uwierzy i przyjmie chrzest, ten będzie zbawiony. Trzeba uwierzyć. Jednak,
kiedy uwierzymy, możemy działać, ale tylko w tym sensie, by nasze działanie
było dopełnieniem wiary, dopełnieniem naszego oddania się Jezusowi. Bez wiary
działanie staje się tylko ludzką aktywnością, a nie wypełnianiem woli Bożej.
Możemy działać, możemy szukać znaków, możemy zabiegać o różne sprawy – ale najpierw
zawsze wierzmy '+' ks. Adam
Wierzymy ❤️
OdpowiedzUsuń