Ku ofiarności

Kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki według tego, co jest napisane: Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego trwa na wieki. Ten zaś, który daje nasienie siewcy, i chleba dostarczy ku pokrzepieniu, i ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości. Wzbogaceni we wszystko, będziecie pełni wszelkiej prostoty, która składa przez nas dziękczynienie Bogu.

Dlaczego tak ważna jest sprawa ofiarności? Przede wszystkim ofiara związana jest z wolnością. Kto jest przymuszony, nie może złożyć prawdziwej ofiary, a co za tym idzie, nie może się rozkoszować jej wonią. Ofiara uczy zaufania. Zawsze można mieć więcej i zawsze są jakieś wydatki. Dając coś z siebie, w sytuacji gdy nie jest za lekko, powierzamy się Bożej Opatrzności, ufni, że niczego nam nie zabraknie. Ofiara wreszcie rozszerza serce człowieka, bo nie myślimy o sobie, co jest nam bliższe, a o drugim, ćwicząc w ten sposób swoją pychę '+' ks. Adam