Czas modlitwy

Zdarzyło się, że Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą. Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu, przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia. A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

Modlitwa wymaga czasu, bo budowanie więzi miłości, przyjaźni nie jest efektem jednorazowego impulsu. Nie zbuduje się zaufania po jednej sytuacji, po jednym dniu, tygodniu czy miesiącu. Uwaga w  stylu: nie umiem się modlić, zdradza najczęściej brak czasu na modlitwę, a właściwie brak chęci z naszej strony przeznaczenia odpowiedniego czasu na modlitwę. I nie jest to tylko kwestia naszej złej woli czy ludzkiej słabości, w grę wchodzi tu też pokusa, by takiego czasu w ogóle nie szukać. Pan Jezus nie mówi nam, ile mamy się modlić. On po prostu się modli i swoją modlitwą pokazuje, jak się modlić '+' ks. Adam