Cel

Uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili o Jezusie: „Ma Belzebuba i przez władcę złych duchów wyrzuca złe duchy”. Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: „Jak może szatan wyrzucać szatana? Jeśli jakieś królestwo wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i wewnętrznie jest skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nie, nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i wtedy dom jego ograbi. Zaprawdę powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego”. Mówili bowiem: „Ma ducha nieczystego”.

Uczeni w Piśmie przychodzą z Jerozolimy, ale nie ma mowy o tym gdzie. Nieistotny szczegół? Wręcz przeciwnie. Wychodzą ze Świętego Miasta, ale nie odnajdują celu drogi, nie odnajdują Tego, na którego wskazywało Święte Miasto. To zagubienie wykorzystuje zły duch, skutkiem czego uczeni mówią o Jezusie, ale nie do Jezusa, mówią o Nim, ale nie ma w ich słowach ziarna prawdy. A co robi Jezus? Przywołuje ich do Siebie. Wskazuje im właściwą drogę '+' ks. Adam