Razem

Nazajutrz Jan zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: "Po mnie przyjdzie mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie". Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi". Jan dał takie świadectwo: "Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym". Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”.

Nie jesteśmy sami na drodze do Nieba. I nie tylko to, że jest z nami Pan, ale są też z nami, dani nam przez Niego, bracia. I więcej, my też jesteśmy dani komuś przez Pana. Nie zawsze dobrze to rozumiemy, wzorując się na relacjach światowych i karmiąc się miłością własną. Często rodzi się z tego chęć panowania nad innymi, chęć zawłaszczania drugiej osoby. Dzisiaj dostajemy antidotum na takie antybraterskie toksyny. Jan nie zatrzymuje wzroku na siebie. Jest nauczycielem dla wielu, w tym, jak wiemy z Ewangelii dla Andrzeja i Jana, ale nie próbuje być ich panem. Tego się uczmy '+' ks. Adam