Wolność

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: "Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?" On im odpowiedział: "Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom". I dodał: "To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu".

Lubimy zwalniać się z odpowiedzialności płynącej z podejmowania decyzji. Wbrew pozorom, choć cenimy sobie wolność, to wolelibyśmy przyjąć ją bez konsekwencji. I dlatego też zadowalamy się planem minimum. W życiu wiary objawia się to choćby w takich krótkich stwierdzeniach: ja się modlę, przecież nikogo nie zabiłem, nikogo nie okradłem, czy to lub to jest grzechem? Musimy na to bardzo uważać, bo przed oczami mamy mieć Jezusa, a nie reguły, prawa, zasady. Wszystkie nakazy religijne mają być dla nas pomocą, drogowskazem, a nie łańcuchem niewolnika '+' ks. Adam