Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył
przechodzącego Jezusa, rzekł: „oto Baranek Boży”. Dwaj uczniowie usłyszeli, jak
mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą
za Nim, rzekł do nich: „Czego szukacie?” Oni powiedzieli do Niego: „Rabbi! – to
znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?” Odpowiedział im: „Chodźcie, a
zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u
Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od
Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw
swego brata i rzekł do niego: „znaleźliśmy Mesjasza” – to znaczy: Chrystusa. i
przyprowadził go do Jezusa. A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: „Ty
jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas” – to znaczy: Piotr.
Nie zbawimy się w pojedynkę. I nie myśl od razu o obowiązku czy o odpowiedzialności. To nasz przywilej, że możemy razem wzrastać w Panu. On daje siłę, daje umiejętności, daje talenty, ale przede wszystkim daje nam innych ludzi, przy których my stajemy się bardziej sobą. To niesamowite, że w każdym środowisku możemy odnaleźć pokrewną duszę. Pomyśl o tym, że Ty też możesz stać się dla kogoś darem '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.