Wszyscy Cię szukają

Po wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł i podniósł ją, ująwszy za rękę, a opuściła ją gorączka. I usługiwała im. Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto zebrało się u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ Go znały. Nad ranem, kiedy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: "Wszyscy Cię szukają". Lecz On rzekł do nich: "Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo po to wyszedłem". I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.

Wszyscy Cię szukają - jedne z piękniejszych słów, które może usłyszeć nasz Bóg. Czy rzeczywiście? Tak, jeśli owo szukanie rodzi się w miłości. Choć Pan nie odrzuca nawet tych małych powodów. Pan chce, byśmy Go szukali, co więcej, pozwala się znaleźć. Ale chce miłości, nie pogoni za światem, albo za tym, co ujmujemy w naszym stałym życzeniu 'zdrowia, bo zdrowie jest najważniejsze'. Najważniejszy jest Pan. Jeśli ta prawda zniknie nam z oczu, to jest dramat człowieka '+' ks. Adam