Biblia w sercu i w dłoni

W owym czasie Maryja rzekła: "Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, a Jego imię jest święte. Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki". Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

W tekście hymnu Magnificat odnajdziemy szereg zwrotów, wyrażeń, zdań zawartych w starotestamentalnych modlitwach. Można powiedzieć, że jest wręcz utkany z tych modlitw. Ewangelista chce nam przez to powiedzieć, że Maryja żyła modlitwą narodu wybranego, żyła treścią przymierza, które Bóg zawarł z jej ludem, a  które w Jej Synu odnajdzie ostateczne wypełnienie. I dlatego wychwala Boga za wielkie dzieła, dokonane w historii jej narodu, potwierdzające niezawodność Bożych obietnic. Papież Franciszek, zwracając się do członków odnowy charyzmatycznej, przypomniał, że kiedyś urzekło go w nich to, że zawsze mieli przy sobie Pismo święte. Mieć przy sobie Pismo św. to dzisiaj żadna trudność, wystarczy smartfon i aplikacja. Ale czy mam to Pismo św. w swoim sercu? Może owocem tego Adwentu będzie postanowienie, by nosić przy sobie księgę Słowa Bożego? '+' ks. Adam