Z nieba - z ziemi

Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu z pytaniem: „Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę?” Jezus im odpowiedział: „Ja też zadam wam jedno pytanie; jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodzi chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?” Oni zastanawiali się między sobą: „Jeśli powiemy: "z nieba", to nam zarzuci: "Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?" A jeśli powiemy: "od ludzi", boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka”. Odpowiedzieli więc Jezusowi: „Nie wiemy”. On również im odpowiedział: „Więc i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię”.

Warto przyjrzeć się sobie, swoim działaniom, postawom, słowom, myślom i sprawdzić, na ile w nich Bożej prostoty, a na ile ludzkiej czy diabelskiej zawiłości. To bardzo ważny krok w przygotowaniu się na przyjście Pana. Grzech, każdy grzech, wprowadza w nasze życie nieporządek, burzy Bożą harmonię, Boży ład. Może nas tak zaciemnić, że zaczynamy myśleć o Bogu i o Bożych sprawach w sposób całkowicie ziemski. Ewangelia staje się wtedy zbiorem mądrych rad, głębokich sentencji, pouczających wskazań, ale nie stanie się Słowem życia. Sakramenty będą elementem zwyczaju, tradycji, ale nie staną się kanałem łaski. Dlatego tak ważne jest pytanie Pana Jezusa – skąd płynie twoja wiara: z nieba czy od ludzi? '+' ks. Adam