Otwarte serca

Gdy Jezus przechodził, szli za Nim dwaj niewidomi, którzy głośno wołali: „Ulituj się nad nami, Synu Dawida”. Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: „Wierzycie, że mogę to uczynić”? Oni odpowiedzieli Mu: „Tak, Panie”. Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: „Według wiary waszej niech się wam stanie”. I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: „Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie”. Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.

Dziwne, że Pan Jezus nie chciał, by mówiono o cudach. Trzeba jednak zwrócić uwagę na tytuł, jakim obdarzają Go niewidomi - Syn Dawida. To określenie, odnoszące się do panowania króla Dawida, kojarzyło postać Mesjasza z ziemskimi oczekiwaniami. Syn Dawida miał być spełnieniem ziemskiej tęsknoty za wyzwoleniem się spod okupacji rzymskiej i przywróceniem świetności państwa, znanej z czasów Dawida. Pan tego nie chce. Nie jest przywódcą politycznym, nie jest reprezentantem ziemskich królestw. Otworzyły się oczy niewidomych, ale nie wiemy, czy na dobre otworzyły się ich serca. A to przede wszystkim chodzi '+' ks. Adam