Cud posłuszeństwa

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: „Nie mają już wina”. Jezus Jej odpowiedział: „Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Jeszcze nie nadeszła moja godzina”. Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: „Napełnijcie stągwie wodą”. I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: „Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Ci zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem, i nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli, przywołał pana młodego i powiedział do niego: „Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory”. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Puste stągwie czekają na napełnienie, ale nie zwykłą wodą, która się wyczerpie. Te stągwie czekają na wino Bożej mocy, wino, które w Biblii jest symbolem miłości, zapowiedzią uczty niebiańskiej, znakiem harmonii, pokoju i radości. I tylko Pan Bóg może dać takie wino, wino wyborne, o czym zaświadcza starosta, i dodatkowo w wielkiej obfitości. Ten cud dokonuje się przy udziale człowieka. Wzorem dla nas jest postawa sług: posłusznie i wielkodusznie wypełniają polecenia Jezusa. Posłuszeństwo woli Jezusa, posłuszeństwo wymogom naszej wiary i wielkoduszność, hojność w odpowiadaniu na prośby Boga – gwarancja sukcesu '+' ks. Adam