Uśmiechnięta wiara

Opowiedzieli więc naukę Pana jemu i wszystkim jego domownikom. Tej samej godziny w nocy wziął ich z sobą, obmył rany i natychmiast przyjął chrzest wraz z całym swym domem. Wprowadził ich też do swego mieszkania, zastawił stół i razem z całym domem cieszył się bardzo, że uwierzył Bogu. A czy Ty się cieszysz, że uwierzyłeś Bogu? Pewnie mi odpowiesz jak Ateńczycy św. Pawłowi: posłuchamy Cię innym razem. Teraz jest trudny czas. Teraz mam problemy. Teraz nie czuję nic. Ucieszę się Bogiem, jak przyjdzie lepszy czas. Tylko skąd ta pewność, że przyjdzie, albo że doczekasz? Widzisz, nie mówię Ci, że masz skakać do góry z radości, gdy z oczu płyną Ci łzy. Nie mówię, byś przymuszał się do uśmiechu czy spektakularnych gestów. Ucieszyć się Bogiem, można nawet w cierpieniu. Radość taka nie jest przelotnym uczuciem, ale stanem woli, rozumu i serca. Pomyśl dzisiaj, teraz, o tym, jakim jesteś człowiekiem, przypomnij sobie jakieś piękne chwile z Twojego życia, przypomnij te sytuacje, w których czułeś się na swoim miejscu, w których kochałeś cały świat. Rozumiesz już, czym jesteś radość z Boga? Pomyśl o ludziach, którzy nie znają Pana. Ile ich życie ma sensu? Do kogo zwracają się ze swoim życiem? Pomyśl o tych, którzy są daleko od Boga; pomyśl, jak bardzo są samotni, przecież świat nie wypełni ich serca. Rozumiesz już, czym jest radość z Boga? W życiu naszym szczęście przeplata się z cierpieniem, uśmiech ze łzami, miłość ze zdradą. Nie wszystko zależy od Ciebie, ale jedno możesz zrobić. Wprowadź Boga do mieszkania swego życia, zastaw stół Twojego serca miłością, zaufaniem, pokorą, cichością, troską o innych i ciesz się, że uwierzyłeś Bogu '+' ks.Adam