Obrzydliwość

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze? Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!" Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego. Powiedział więc do nich: "To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych".

Obrzydliwością nazywa Biblia najczęściej oddawanie czci fałszywym bóstwom. Prorocy porównują to do cudzołóstwa, do zdrady miłości małżeńskiej. Termin mamona wywodzi się najprawdopodobniej z języka hebrajskiego i oznacza coś, w czym pokłada się ufność. Jezus nie neguje posługiwania się mamoną, ale wskazuje na to, by ufność w niej pokładana nie wyrosła ponad ufność do Boga. Co ciekawe, mamona w nauce Jezusa nie jest naszą własnością – Jezus mówi, że zarządzamy mamoną, tak jak zarządzamy cudzym dobrem. Wszystko co mamy, zarówno dobra duchowe – talenty, umiejętności, określone dary, jak i sprawy materialne – praca, dom, majątek, pieniądze – to wszystko należy do Boga. My jedynie tym zarządzamy. A skoro tak, to kiedyś trzeba będzie zdać sprawę z zarządu. Warto się nad tym zastanowić zwłaszcza w kontekście marnowania w naszych czasach ogromnej ilości dóbr, przy jednoczesnej nędzy milionów ludzi '+' ks. Adam