Słowo i czyn

Wiedzcie, bracia moi umiłowani: każdy człowiek winien być chętny do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. Gniew bowiem męża nie wykonuje sprawiedliwości Bożej. Odrzućcie przeto wszystko, co nieczyste, oraz cały bezmiar zła, a przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze. Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był. Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo. Jeżeli ktoś uważa się za człowieka religijnego, lecz łudząc serce swoje nie powściąga swego języka, to pobożność jego pozbawiona jest podstaw. Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata.

Św. Jakub Apostoł daje bardzo konkretne wskazania dla tych, którzy chcą podjąć drogę ucznia Chrystusa. Wielu wstępuje na tę drogę, ale tylko nieliczni chcą zrobić krok do przodu. Owszem, najpierw trzeba usłyszeć Słowo, ale dalej trzeba je wprowadzić w czyn tak, by wiara nasza nie opierała się na naszych słowach, ale na dobru, które rodzi się z tego jedynego Słowa. Musisz też uzbroić w cierpliwość. Nie zabiegaj, wzorem świata, o szybki efekt. Pan ma swój czas. Zadbaj o milczenie. Zaopiekuj się ubogimi. Może nie wszystko zrobisz od razu, choć kto wie?! Jednak podejmij zachętę, działaj razem z Panem i dla Niego '+' ks. Adam