Jezus powiedział do faryzeuszów: Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu. Lecz Abraham odrzekł: Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać. Tamten rzekł: Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki. Lecz Abraham odparł: Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają. Nie, ojcze Abrahamie - odrzekł tamten - lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą. Odpowiedział mu: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą.
Jak by to było, gdyby stało się tak, albo inaczej? - ile razy wmawiamy sobie, że nasza wiara wyglądałaby inaczej, gdyby nie istniejące okoliczności?! Myślimy o Apostołach - oni mieli łatwo, bo znali Jezusa. Myślimy o świętych - mieli łatwo, bo Pan ich wspierał szczególnymi łaskami. I tak nieustannie się uspakajamy, że przecież nie nasza wina, że co ja mogę?, że trudne czasy, że wszyscy tak robią. Te nasze wyobrażenia nijak się mają do rzeczywistości. Każdy ma szansę przeżycia prawdziwej wiary i kształtowania jej według woli Boga. Ale nie każdemu starcza odwagi i wytrwałości. Można czekać na urzeczywistnienie się naszych wyobrażeń, ale można też po prostu wziąć się za siebie: realnie i konkretnie '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.