Od wieków

Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię. Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.

Trudno przykładać się do św. Jana Chrzciciela. Pan wybrał Go do wielkich spraw. Jednak słowa Izajasza nie odnoszą się do dzisiejszego Patrona. Każdy człowiek jest ważny dla Pana, choć nie wszyscy robią to samo. Każdy ma swoje miejsce, i co najważniejsze jest miejsce optymalne, takie, które ma nas doprowadzić do Nieba. Pan każdego ubogacił swoimi darami, dla każdego ma plan. Trudno w to uwierzyć. Zwłaszcza jeśli spojrzy się na pospolite sprawy, zwyczajne problemy i codzienne porażki, o błędach nie wspominając. Ale może dzisiaj spróbujesz '+' ks. Adam