Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i
prosił Go, mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi.
Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go . Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie
jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa
odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię
temu: Idź! - a idzie; drugiemu: Chodź tu! - a przychodzi; a słudze: Zrób to! -
a robi. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim:
Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary.
Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z
Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. A synowie królestwa
zostaną wyrzuceni na zewnątrz - w ciemność; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Do setnika zaś Jezus rzekł: Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś. I o tej
godzinie jego sługa odzyskał zdrowie. Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra,
ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ją za rękę, a gorączka ją
opuściła. Wstała i usługiwała Mu. Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu
opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. Tak oto
spełniło się słowo proroka Izajasza: On wziął na siebie nasze słabości i nosił
nasze choroby.
Czy zwróciłeś uwagę na postawę setnika. Szuka pomocy nie dla siebie, ale dla swojego sługi. Tak! Sługi! Wrażliwość na drugiego człowieka, zwłaszcza potrzebującego, cierpiącego, małego, rodzi wrażliwość na obecność Boga. Setnik, stając przed Jezusem, rozpoznaje w Nim Boga. Sam staje się sługą. Zajmuje to miejsce, które człowiek powinien zajmować przed Bogiem. Stanięcie w prawdzie owocuje doświadczeniem Bożej mocy. I to jest droga dla nas '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.